Trainster Jedidja is wekelijks te vinden op scholen. Een bijzonder gesprek deelt ze in deze column.
Van mijn geparkeerde auto loop ik naar de middelbare school waar ik vandaag voorlichting mag geven aan de tweede klassen. Aan de overkant van de weg staat een groepje scholieren te roken. Ineens hoor ik iemand roepen: ‘Mevrouw, mevrouw, ik ken u!’ Ik kijk op en zie hoe een jongen zich van het groepje los maakt en mijn kant op komt. ‘U hebt mij les gegeven op de basisschool! Komt u hier vandaag ook weer lesgeven?’ Ik vertel hem dat ik vandaag voorlichting geef over alcohol aan de tweede klassen en vraag hem in welke klas hij nu zit. ‘In de eerste mevrouw.’, antwoordt hij. ‘O’, zeg ik, ‘ dan zien we elkaar volgend jaar misschien weer in de klas.’ ‘Nee, ik ga komende vrijdag naar een andere school, maar gelukkig heb ik de lessen van u al gehad!’, antwoord hij met een glimlach. Ik glimlach ook en zeg: ‘Maar ik heb toch iets niet goed gedaan.’, en kijk veelbetekenend naar het sjekkie in zijn hand. ‘Daar kon u niets aan doen mevrouw, ik rook al vijf jaar. Ik durfde niets te zeggen, want ik schaamde me.’
Afscheid
Ik weet even niet wat ik moet zeggen, zijn antwoord en openheid ontroert me, maar ik moet nu ook door, omdat de lessen zo beginnen. ‘Het geeft niet, ik ben blij dat ik je nu spreek, ik hoop dat het verder goed met je gaat, ook op je nieuwe school.’ ‘ Gaat goedkomen, mevrouw.’ We nemen afscheid en ik loop snel door.
Ontmoeting
Als ik later tijd heb om na te denken voel ik grote bewogenheid over de jongen. Hij rookt al vijf jaar, hoe is dat mogelijk als je nog maar 12 of 13 jaar bent? Misschien heeft hij hulp nodig en ik heb niet verteld waar hij de hulp kan vinden. Ik bid dat ik hem nog een keer mag ontmoeten om te vertellen over onze anoniem chat. Als ik vrijdag weer kom kijk ik of ik hem weer zie staan bij het groepje rokers, ik zie helaas niemand en ga door naar de les. Na de lessen loop ik terug naar de auto en ineens zie ik hem lopen. ‘He’, roep ik, ‘je laatste dag toch?’. Hij komt op me af en we hebben nog een klein gesprekje. Ik vertel hem over de anonieme chat en dat als er iets is hij om hulp kan vragen. Dat hij er niet alleen voor staat. We nemen afscheid en ik ben blij dat ik nog even met hem mocht praten en hem laten weten dat hij waardevol is.